De grenzen van China zijn dicht voor ons afval. Ook Maleisië, Vietnam en Thailand zullen dit voorbeeld volgen. We moeten dus zelf iets met ons afval gaan doen. Er zijn nu twee rapporten verschenen die waardevolle informatie bevatten over recycling en extended producer responsibility.
Afval is grondstof.
We hebben met de Green Deal laten zien dat er sleutelhangers gemaakt kunnen worden van 100% gerecycled visnet. Ook scheiden we vispluis in speciale zakken om het materiaal direct gemakkelijk te kunnen recyclen. We kunnen de mogelijkheden van Platix Denmark, en maken dankbaar gebruik van de services van bedrijven als Econyl, Aquafil en Ecoalf. Toch blijft grootschalige recycling een uitdaging. Oud netwerk is vaak gemixt en verontreinigd materiaal en de capaciteit van huidige recycle bedrijven is veel te laag.
Binnen het Europese project Marelitt Baltic zijn miljoenen geïnvesteerd om goede oplossingen te vinden voor het recyclen van opgeviste oude netten. Er is nu een rapport gepubliceerd over de studie van het materiaal en technologische mogelijkheden voor recycling. Het rapport is beschikbaar in het Engels en kan op de website van Marelitt gedowload worden. Download het rapport op deze pagina.
Afval kost veel geld.
Wie gaat dit betalen? Europa heeft aangegeven te willen werken naar een systeem waarbij de producent meedenkt en meebetaalt aan het afvalstadium van de gebruikte grondstoffen. Dit om de circulaire economie te bevorderen. Hierover is meer te lezen in een eerder verschenen. Lees meer.
Ook heeft Rijkswaterstaat een Quick Scan laten uitvoeren door onderzoeksbureau TAUW. De resultaten hiervan zijn nu bekend. De quick scan gaat in op de vistuigketen, andere EPS systemen en kansen en belemmeringen. Met het sluiten van de Green Deal ‘Visserij voor een Schone Zee’ loopt Nederland voorop met de aanpak van marine zwerfvuil. Het invoeren van EPR kan bijdragen aan de reeds geformuleerde doelstellingen vanuit de Green Deal. Een belangrijke toevoeging vanuit EPR is dat er een voorname rol is weggelegd voor zowel de producenten en importeurs als de verwerkers van afgedankt vistuig. Deze zijn tot nu wel op projectniveau betrokken geweest bij een aantal initiatieven binnen de visserijsector (met het ‘VisPluisVrij’ project als aansprekend voorbeeld), maar zijn nog niet structureel betrokken bij het zoeken naar verbeteringen en oplossingen.
Het volwaardig betrekken van alle ketenpartners en het vastleggen van rollen en verantwoordelijkheden maakt een nog meer integrale aanpak mogelijk. De producentenverantwoordelijkheid kan een goed aanknopingspunt zijn om de discussie over een grotere rol voor de SFAV voor het afvalbeheer opnieuw te voeren. Een belangrijk vraagstuk is nog wie gezien zal worden als producent/ importeur (bv CIV? of Producenten van uitgangsmaterialen?). Het signaal vanuit de twee belangrijkste recyclers voor vistuig afval is dat zijn juist nog wel op zoek zijn naar additioneel volume voor hun processen. Uiteraard speelt kwaliteit van het aangeboden netwerk een grote rol bij acceptatie van deze afvalstoom.
Klik voor het volledige rapport op de volgende link:
Quick-scan implementatie van EPR voor vistuig in Nederland